με την υπογραφή του Γιάννη Κολλάτου

Πως το Brexit συνδέεται με το grexit

25.04.2016 | 14:23
Η άποψη μου
Πως το Brexit συνδέεται με το grexit

Του Γιάννη Κολλάτου

 Οι παγκόσμιοι οικονομικοί παίκτες ανησυχούν πλέον πολύ περισσότερο για το BREXIT, το ενδεχόμενο δηλαδή εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε. παρά για το GREXIT, την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη…
Αυτό αποτυπώνεται και με την επίσκεψη του προέδρου Ομπάμα στη βασίλισσα Ελισσάβετ, ενώ την ίδια ώρα οι books του Λονδίνου δίνουν προβάδισμα στα στοιχήματα στην πιθανότητα εξόδου, έναντι τη παραμονής της Βρετανίας στην ευρωπαϊκή οικογένεια…
Η ανησυχία εδράζεται στη διασύνδεση των οικονομιών και του τραπεζικού συστήματος που έχει πλέον αλληλεξάρτηση, στο ενδεχόμενο κατάρρευσης της «Ντόϊτσεμπανκ», που εμφανίζεται ως ο μεγάλος ασθενής της ευρωπαϊκής οικονομίας και μία αποσταθεροποίηση της παγκόσμιας οικονομίας θα αποκάλυπτε αυτό που γνωρίζουν οι περισσότεροι οικονομολόγοι, ότι δηλαδή «ο βασιλιάς είναι γυμνός»…  Φυσικά και η ιδέα του δεύτερου σταθερού πόλου της παγκόσμιας οικονομίας η ζώνη του ευρώ, δηλαδή , θα κλονιστεί, αφού θα έχει ξεκινήσει το ξήλωμα του πουλόβερ..
 Για τη Μ. Βρετανία βέβαια τα πράγματα θα είναι εξίσου επώδυνα, αφού αμέσως μετά ετοιμάζεται για νέο δημοψήφισμα απόσχισης η Σκωτία, ενώ υπάρχει και ένα θέμα με τους 2 περίπου εκατομμύρια Βρετανούς που εργάζονται στην Ευρώπη… Αλλά και η Γερμανία που τόσα πολλά στήριξε στην ελεύθερη ζώνη συναλλαγών της ΕΟΚ αρχικά και στη συνέχεια του ευρώ, θα χάσει αρκετά από την οικονομική της ισχύ, ενώ η μαύρη τρύπα της «Ντόϊτσε μπανκ» ύψους αρκετών δεκάδων τρις (!) ευρώ, μπορεί να καταπιεί την οικονομία της…
 Η γερμανική οικονομία έχει λοιπόν να σκεφθεί πολύ πιο σοβαρά πράγματα, από το αν θα παραμείνει ή όχι η Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ. Αυτός είναι και ο λόγος που τούτη τη φορά περισσότερο από ποτέ οι δανειστές εμφανίζονται άκαμπτοι και μονίμως ζητούν όλο και περισσότερα μέτρα αλλά και περισσότερες εγγυήσεις από την ελληνική κυβέρνηση, την οποία έχουν αρχίσει να μην εμπιστεύονται ( η αλήθεια είναι ότι έπαψαν να την εμπιστεύονται από το καλοκαίρι με το δημοψήφισμα)  μετά μάλιστα και τη διαρροή των wilileaks… Άλλωστε από αυτού του είδους τις διαρροές μόνοι κερδισμένοι βγαίνουν τα κερδοσκοπικά funds…
 Δεν είναι τυχαίο το δημοσίευμα του Economist, ότι ένα ενδεχόμενο Brexit, θα σήμαινε αυτομάτως και Grexit… Το ενδεχόμενο αυτό δεν έχει επί της ουσίας απομακρυνθεί ποτέ από το τραπέζι, ενώ ο Σόιμπλε επιμένει ότι θα έκανε καλό στην ελληνική οικονομία…
 Ως εκ τούτου οι Ευρωπαίοι στην παρούσα φάση δεν θέλουν να πιέσουν περισσότερο την ελληνική κυβέρνηση και να δημιουργήσουν και πρόβλημα ελληνικής πολιτικής αστάθειας που πιθανόν να ενισχύσει τις αποσχιστικές τάσεις στη Βρετανία, από την άλλη όμως το ΔΝΤ πέρασε στο Άμστερνταμ όλες τις δικές του σκληρές θέσεις φορτώνοντας την ελληνική πλευρά και με ένα τέταρτο μνημόνιο, πριν καλά – καλά ψηφίσει όλους τους εφαρμοστικούς από το τρίτο (φορολογικό- ασφαλιστικό – κόκκινα δάνεια κλπ).
 Η ουσία είναι πως η παγκόσμια οικονομία βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί και η Ελλάδα παραμένει πόλος πολιτικής και οικονομικής αστάθειας και αυτό γιατί τα δύο βασικά κόμματα εξουσίας της αδυνατούν να συνεννοηθούν για τα ελάχιστα και τα στοιχειώδη, μία εθνική γραμμή απέναντι στους δανειστές την οποία θα υποστηρίξουν από κοινού, χωρίς διαρροές και καχυποψία.
 Μοιάζει πλέον περιττή πολυτέλεια το ένα κόμμα να διατείνεται ότι βάζει μία αριστερή πινελιά στο νέο μνημόνιο και το άλλο μία φιλελεύθερη. Η αλήθεια είναι πως την οικονομική πολιτική στο σύνολό της την διατάσσουν και  εφαρμόζουν οι δανειστές.
 Το αν την επιβολή νέων φόρων τη «βαφτίζουν» αριστερή πολιτική οι κυβερνώντες, με το σκεπτικό ότι φορολογούνται οι πλούσιοι  και αν μία μελλοντική μείωσή τους θα τη βαφτίσουν οι αντιπολιτευόμενοι  φιλελεύθερη πολιτική με το σκεπτικό ότι ενισχύεται η επιχειρηματικότητα, μικρή σημασία έχει. Άλλος αποφασίζει και όχι φυσικά ο κυρίαρχος λαός.. Η μόνη διαφορά υφίσταται στους κομματικούς στρατούς που περιμένουν τη σειρά τους στην εναλλαγή της εξουσίας για να βολευτούν σε μία οικονομία που καταρρέει κάτω από το βάρος σκληρών μέτρων και υπέρογκης φορολόγησης…
Πάντως αν δεν μας αρέσει άλλοι να αποφασίζουν για μας και θέλουμε και πάλι να γίνουμε ο κυρίαρχος λαός υπάρχει και η λογική του σχεδίου Σόιμπλε για «timeout» από την ευρωζώνη, το οποίο πολύ φοβούμαι πως όσο ξεμένουμε από ρευστό στο τέλος θα γίνει εθνική επιδίωξη…



Δείτε επίσης:
 ^