Κάτι συμβαίνει στο Βόλο...

Κάτι συμβαίνει στο Βόλο και πρέπει να αρχίσει να μας προβληματίζει έντονα.. Νεαροί σπάνε πλάκα με επαίτη και του λένε να πέσει στη θάλασσα για να του χαρίσουν ένα δίευρο και μόλις αυτός το κάνει στην απελπισία του εξαφανίζονται... Την ίδια ώρα κάπου στη Νέα Ιωνία μία γυναίκα λυγίζει από το άγχος των πολλών χρε΄ ων της οικογενειακής επιχείρησης και πεθαίνει από εγκεφαλικό... Το τελευταίαο διάστημα δεν είχε χρήματα να αγοράσει τα χάπια για την πίεση.. Πριν από δύο χρόνια παραμονές Χριστουγέννων άστεγος είχε ξεψυχήσει έξω από τα επείγοντα του Νοσοκομείου. κανείς δεν του έδωσε σημασία και την επόμενη μέρα οι συνδικαλιστές νοσοκόμοι, κατήγγειλαν το κράτος για την αναλγησία του και την έλλειψη κοινωνικής πολιτικής και κανείς δεν αισθάνθηκε την ελάχιστη ντροπή να κάνει αυτοκριτική και να πει που ήμουν, όταν ο συνάνθρωπός μου με είχε ανάγκη..."

 Πριν από δυο χρόνια εξάλλου στην ίδια πόλη είχε αυτοκτονήσει ένας  πρώην υφυπουργός και επί πολλά χρόνια βουλευτής Μαγνησίας, μη αντέχοντας το βάρος των εκβιασμών που του ασκούνταν.. Έκτοτε κανένα φως  στην υπόθεση...Κανείς δεν αισθάνθηκε τύψεις, που αφέθηκε μόνος του ο Λεωνίδας με το σαράκι που τον έτρωγε.

 Μικρές ιστορίες καθημερινότητας που δηλητηριάζουν τη συνοχή της τοπικής κοινωνίας, την ίδια στιγμή που ο Βόλος είναι εκείνη η πόλη  που αντιδρά με συλλογικότητες, με εναλλακτικό νόμισμα, με κινήσεις πολιτών που αποτρέπουν πλειστηριασμούς και διακοπή ηλεκτροδότησης σε φτωχούς, με κοινωνικό έργο και δράση από τη μητρόπολη και τις ενορίες.. Όχι δεν χάθηκε η ανθρωπιά στην πρωτεύουσα της Μαγννησίας, απλά η αποξένωση είναι η άλλη όψη του νομίσματος που δηλητηριάζει εντέλει κάθε καλή προσπάθεια.. Οι δύο όψεις της ζωής, το φως και το σκοτάδι. Είναι προφανές ότι παρόμοιες ιστορίες έχουμε και στην καθημερινότητα της Λάρισας, λιγότερο στα Τρίκαλα και την Καρδίτσα... Πιο μικρές πόλεις, πιο μικρά βάσανα, λιγότερο άγχος. πιο μεγάλες ο Βόλος και η Λάρισα , μεγαλύτερη η αποξένωση, αλλά μεγαλύτερες και οι προσπάθειες δραστήριων πολιτών να διαψεύσουν τον Αντώνη Σαμαράκη που επιμένει ότι "ποτέ άλλοτε δεν ήταν οι στέγες των ανθρώπων τόσο κοντά και οι ψυχές τους τόσο  μακριά"...

 Κάτι συμβαίνει στο Βόλο και οφείλει να το αντιμετωπίσει μόνη της η τοπική κοινωνία, να διώξει το δηλητήριο που πλανάται πάνω από τον αέρα της πόλης... Έχει δείξει δείγματα γραφής στο παρελθόν έχει και την κουλτούρα και τους δραστήριους εκείνους πολίτες, για να διώξει τη θολούρα και την αποξένωση. Τα οικονομικά προβλήματα και η ανεργία πολλές φορές είναι πρόσχημα...  Τα βαθύτερα αίτια είναι άλλα... Οι κοινωνίες δεν έχουν ανάγκη από άλλοθι, αλλά από αυτοκριτική.

Γ.Κ.