Γιατί μπορεί ξανά αν χρειαστεί να γραφτεί το έπος του ’40…
Γιατί μπορεί ξανά αν χρειαστεί να γραφτεί το έπος του ’40…
Η 28η Οκτωβρίου είναι μια εθνική επέτειος που μας θυμίζει ότι οι Έλληνες στις κρίσιμες στιγμές για το έθνος ομονοούν, παραμερίζουν κομματικές ή άλλες έριδες και βάζουν μπροστά τη λεβεντιά το φιλότιμο και την εθνική περηφάνια για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους όσο διχασμένη κι αν είναι νωρίτερα η χώρα στη λεγόμενη πολιτική σφαίρα, όσο βαθειά κι αν είναι η κοινωνική κρίση.
Αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή της κήρυξης του πολέμου από την Ιταλία, όταν έφευγαν «με το χαμόγελο στα χείλη» να επιβιβαστούν στα τρένα για το μέτωπο οι φαντάροι μας όπως τραγουδούσε και η Σοφία Βέμπο
Δείτε για να πειστείτε αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Γιώργου Θεοτοκά, που γράφτηκαν στη μέρα της κήρυξης του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (28 Οκτωβρίου 1940) στην Αθήνα:
«Κηφισιά, 28 Οκτωβρίου 1940.
Ξυπνώ με τις καμπάνες που σημαίνουν την κήρυξη του πολέμου και τον πρώτο συναγερμό. Επιτέλους είμαστε μέσα! Ο ωραιότατος καιρός, οι καμπανοκρουσίες, κάποια κίνηση ιδιαίτερη, κάποια έξαψη που αισθάνομαι αμέσως τριγύρω μου, στο σπίτι, στο δρόμο, στα άλλα σπίτια και στους κήπους, όλα αυτά προσδίδουν, από την πρώτη στιγμή, στην ημέρα που αρχίζει, μια όψη εορτάσιμη, πανηγυρική. Η πρώτη μου σκέψη είναι: «Το μεσημέρι το αργότερο θα έρθουν τα αεροπλάνα να μας βομβαρδίσουν».»
«Ξεκινώ για την Αθήνα νωρίτερα από τη συνηθισμένη μου ώρα. Στο δρόμο, ενώ πηγαίνω προς τον Πλάτανο να πάρω το λεωφορείο, με συνοδεύει μια γριά προσφυγίνα … που τρέχει να πάει στον Πειραιά να δει τι γίνονται τα παιδιά της. Είναι πανικόβλητη …»
«…Στο λεωφορείο διαβάζω την εφημερίδα μου και ξεχνιέμαι. Οι επιβάτες μιλούν για τον πόλεμο με πολλή ψυχραιμία και κάμποση ευθυμία…»
«…Στη γωνία Βουκουρεστίου και Σταδίου μια αρκετά μεγάλη διαδήλωση νέων έχει επιτεθεί στα γραφεία της ¨Ala Litoria (Σ.Σ. Ιταλική αεροπορική εταιρεία Σήμερα Ιταλική είναι η εταιρεία τρένων στη χώρα και ερευνάται για τυχόν ευθύνες της και στην τραγωδία των Τεμπών!). Σπάζουν τις πόρτες, μπαίνουν μέσα και τα σπάνουν όλα, γεμίζουν το δρόμο με συντρίμμια και χαρτιά. … Το νεανικό πλήθος φωνάζει και γελά. Αισθάνομαι ότι μου μεταδίδει τον ενθουσιασμό του …
Όλος ο κόσμος, γυναίκες, άντρες, παιδιά, στρατιώτες, υπάλληλοι, εργάτες, όλοι έχουν την ίδια συγκίνηση, την ίδια σοβαρότητα και ευθυμία.
Κατηφορίζω προς την οδό Φιλελλήνων, περνώ μπροστά από τα γραφεία της “Il Messaggero”, όπου έχει συγκεντρωθεί άλλη διαδήλωση και τα ίδια επεισόδια επαναλαμβάνονται.
Είναι μια μέρα ιστορική. Αισθάνομαι πως ολόκληρη η ζωή μας αλλάζει.».
Και αν αυτός ο ενθουσιασμός υπήρχε στην πρωτεύουσα σκεφτείτε τούτο. Στην ελληνική περιφέρεια, στη Θεσσαλία στην Καρδίτσα, οι στρατιώτες βρίσκονταν ήδη εκεί στο μέτωπο με το σύνταγμα του Δαβάκη και απέκρουαν την πρώτη επίθεση της μεραρχίας των Αλπινιστών «Τζούλια» στο Καλπάκι στα τέλη Οκτώβρη του 1940 και το Μάρτη του 41 Θεσσαλοί ήταν εκείνοι στο ύψωμα 731 που απέκρουσαν την εαρινή αντεπίθεση του Μουσολίνι.
Τίποτε δεν είναι τυχαίο , Οι άνθρωποι της υπαίθρου οι αγρότες και κτηνοτρόφοι της Θεσσαλίας υπερασπιζόταν πατρώα γη, τη γη τους, τα ζωντανά τους. Και αν χρειαστεί θα το ξανακάνουν όποια κι αν είναι η επιβολή, όσο και αν η ύπαιθρος σήμερα υποφέρει από την έλλειψη ρευστότητας και σκανδαλίζεται από τα εκατομμύρια που ακούει ότι διασπαθίζονταν στο σκάνδαλο του ΟΠΚΕΠΕ, όσο και αν έχουν θανατωθεί τα ζωντανά του από την ευλογιά και περιμένει τη συνδρομή της πολιτείας που καθυστερεί λόγω των κοινοτικών ελέγχων.
Γιατί η ελληνική περιφέρεια υπερασπίζεται ακόμη πατρώα γη πραγματική και όχι εικονικά βοσκοτόπια με «τεχνικές λύσεις» για παρέες αστών που νέμονταν τις κοινοτικές επιδοτήσεις εκμεταλλευόμενοι τα «παράθυρα του νόμου».
Όσο ακόμη υπάρχουν νέοι άνθρωποι στα χωριά της ελληνικής περιφέρειας μπορούμε να ελπίζουμε ότι αν χρειαστεί- μακάρι ποτέ- θα γραφτεί ξανά το έπος του ’40…Αν φύγουν αν η ύπαιθρος ερημώσει τότε δεν μπορούμε να ελπίζουμε. Αν όλος ο πληθυσμός συγκεντρωθεί εντός των τειχών των Αθηνών, τότε έρχεται η αντίστροφη μέτρηση για τον ελληνισμό, που άντεξε χιλιετηρίδες και επιβίωσε στην πιο δύστροπη γειτονιά της υφηλίου…