Ποιος ενδιαφέρεται για την πραγματική οικονομία της χώρας;
Ποιος ενδιαφέρεται για την πραγματική οικονομία της χώρας;
Ασφαλώς και η Ελλάδα με τις νέες συμφωνίες που υπεγράφησαν στην Αθήνα με εκπροσώπους μεγάλων πολυεθνικών και την επικούρηση των ΗΠΑ καθίσταται ενεργειακός κόμβος για την Ευρώπη κι αυτό από μόνο του αποτελεί μια σημαντική γεωπολιτική αναβάθμιση και θετική οικονομική εξέλιξη για τη χώρα. ‘Όμως μέχρι να αρχίσει η ανόρυξη υδρογονανθράκων από το Ιόνιο (πάνω -κάτω 4 με 5 χρόνια) ο ρόλος της θα είναι του μεταφορέα πανάκριβου υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) από τις ΗΠΑ με οικονομικό όφελος ελάχιστο για την πραγματική οικονομία της χώρας, αφού τα υπερκέρδη θα τα έχουν αφενός οι εφοπλιστές που θα το μεταφέρουν με τα πλοία τους (που είναι ελληνόκτητα μεν αλλά με ξένη σημαία για φορολογικούς λόγους και ως επί το πλείστον αλλοδαπά πληρώματα) και οι 4-5 εγχώριοι μεγάλοι όμιλοι παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο.
Το αποτύπωμα όμως θα είναι αρνητικό γιατί όπως παραδέχτηκε κι ο Αμερικανός υπουργός Ενέργειας για μερικά χρόνια μέχρι να ομαλοποιθεί η μεταφορά του υγροποιημένου αερίου το κόστος θα είναι πολύ ακριβότερο από το ρωσικό φυσικό αέριο, άρα συνέστησε υπομονή…
Τι σημαίνει όμως αυτό για την πραγματική οικονομία της χώρας; Τους Θεσσαλούς αγρότες, τους βιοτέχνες και τη βιομηχανία;
Αντί των 5 λεπτών την κιλοβατώρα ενέργεια που θα μπορούσε να είναι η πραγματική τιμή λόγω της περίσσειας παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ και τη χρησιμοποίηση ως εργοστασίων βάσης των υδροηλεκτρικών αντί του φυσικού αερίου που αντικατέστησε το λιγνίτη, θα έχουμε ένα μέσο κόστος πάνω από 15 λεπτά την κιλοβατώρα. Και μπορεί οι αγρότες και οι βιομήχανοι να έχουν πετύχει ένα κόστος 9-10 λεπτά του ευρώ την κιλοβατώρα μέσω ρυθμίσεων αυτό απέχει πολύ όμως από το μέσο κόστος των 5 με 6 λεπτών που απολαμβάνουν Ευρωπαίοι αγρότες και βιομήχανοι. Και τούτο διότι με βάση το χρηματιστήριο ενέργειας της Ολλανδίας στο οποίο συμμετέχουμε ενεργά από το 2016 και μετά, η τελική τιμή της κιλοβατώρας καθορίζεται από την υψηλότερη τιμή της προηγούμενης ημέρας.
Το ακριβότερο καύσιμο δηλαδή για την παραγωγή ενέργειας που θα είναι για τα επόμενα χρόνια το φυσικό αέριο, έστω και αν θα συμμετέχει ελάχιστα στο ενεργειακό μείγμα αφού έχουμε περίσσεια παραγωγής ενέργειας από φωτοβολταϊκά την οποία πετάμε, θα καθορίζει τις τιμές καθιστώντας μη ανταγωνιστικά τα ελληνικά παραγόμενα αγροτικά και βιομηχανικά προϊόντα.
Και όλα αυτά ενώ εδέησε επιτέλους η πολιτεία μετά την κατολίοσθηση στο υδροηλεκτρικό της Γλύστρας να «ανάψει το πράσινο φως»- μετά από 24 χρόνια- για να ξεκινήσει η τελική φάση λειτουργίας του φράγματος της Μεσοχώρας για την παραγωγή φθηνής «πράσινης» υδροηλεκτρικής ενέργειας 360 ΜW,. Ενώ για το φράγμα της Συκιάς ισοδύναμης ισχύος που θα μεταφέρει νερό από τον Αχελώο στο θεσσαλικό κάμπο , ώστε να περιοριστούν οι πανάκριβες σε κόστος λόγω ενέργειας γεωτρήσεις που υποβαθμίζουν και το μέλλον και το περιβάλλον της περιοχής μας, αναμένουμε για μια ακόμη φορά να κριθεί η τύχη του σε λίγες ήμερες από το ΣτΕ λόγω της νέας προσφυγής Αιτωλοκαρνάνων…
Όλες οι παραπάνω εξελίξεις είναι δυσμενείς για την τοπική οικονομία της Θεσσαλίας σε μια περίοδο που οι αγρότες βρίσκονται σε έναν δυναμικό κύκλο κινητοποιήσεων προτάσσοντας στα αιτήματά τους το κόστος παραγωγής…
Τελικά ποιος ενδιαφέρεται για την πραγματική οικονομία της χώρας;