Η χαριστική βολή για τη Θεσσαλία ….
Η χαριστική βολή για τη Θεσσαλία ….
Βρισκόμαστε σε μια φάση αφασίας, αποχαύνωσης και μιθριδατισμού ως κοινωνία στη χώρα τα τελευταία χρόνια και ακόμη περισσότερο στη Θεσσαλία.
Στο θέμα της διάλυσης του εργοστασίου Ζάχαρης στη Λάρισα, πριν από 16 χρόνια, μας σέρβιραν το παραμύθι ότι θα κατασκευαστεί εργοστάσιο βιοαιθανόλης. Τότε μόνοι μας φωνάζαμε και δύο φορές ρωτήσαμε τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή για το θέμα και απάντηση δεν είχαμε λάβει. Κανείς άλλος από τους τοπικούς παράγοντες με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν μας ακολούθησε στην ανάδειξη του θέματος κι ας επρόκειτο για τεράστιο πλήγμα για την τοπική οικονομία της Θεσσαλίας εν γένει.
Τελικά δεν προχώρησε η βιοαιθανόλη και σήμερα αγοράζουμε τη ζάχαρη από Σερβία με αύξηση 300% τους τελευταίους 12 μήνες, ενώ χάθηκε μια σημαντική καλλιέργεια για το θεσσαλικό κάμπο.
Στο θέμα της κατάργησης του ΤΕΙ Θεσσαλίας και της παράδοσής του άνευ όρων στα καθηγητικά λόμπι του πανεπιστημίου Θεσσαλίας μας «νανούρισαν» ότι θα γίνει πειραματικό πρωτοποριακό εργαστήριο για την αντιμετώπιση του καρκίνου σε συνεργασία με το CERN στη Θεσσαλία για να μας "χρυσώσουν το χάπι". Τελικά ξεχάστηκε το CERN... Τότε μόνοι μας τα λέγαμε , ότι είναι λάθος και ότι σε άλλες περιοχές της χώρας δημιουργήθηκαν Τεχνολογικά πανεπιστήμια και ότι τα νέα τμήματα είναι χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα , άρα θνησιγενή. Τότε χάθηκε και η Διατροφολογία από την Καρδίτσα που «ταξίδεψε» για τα γειτονικά Τρίκαλα, τότε χάθηκε και το Ιατρικών Εργαστηρίων από τη Λάρισα, τμήματα με υψηλή βαθμολογία εισόδου και απορρόφηση από την αγορά εργασίας. Και ήρθε και η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής να επιβεβαιώσει ότι μερικά νεοσύστατα τμήματα έχουν ημερομηνία λήξης
Στο θέμα του Αχελώου έχουμε κουράσει κι έχουμε κουραστεί κι εμείς οι ίδιοι να λέμε πως αν δεν γίνει το έργο ξεχάστε το θεσσαλικό κάμπο. Η τωρινή κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει αλλάξει θέση κάνοντας στροφή 180 μοιρών και τώρα το΄ριξε στις γεωτρήσεις στην Κρήτη για άντληση φυσικού αερίου και ας έχει ημερομηνία λήξης σε μια δεκαπενταετία το φυσικό αέριο γιατί είναι ορυκτό καύσιμο και μη ανανεώσιμη πηγή ενέργειας (ΑΠΕ). Ενώ τα υδροηλεκτρικά είναι ΑΠΕ και κυρίως είναι πολύτιμες αποθήκες νερού για ένα μέλλον που προβλέπεται εφιαλτικό με λειψυδρίες και ξηρασία για τον τόπο μας, όπως το καταλάβαμε τους τελευταίους τρεις μήνες.
Και οδηγείται σε ερημοποίηση ο θεσσαλικός κάμπος. Και ας χάνεται η πιο εύφορη πεδιάδα της χώρας που οδηγείται βορρά στα λόμπι των παραγωγών ενέργειας με τα τεράστια φωτοβολταϊκά πάρκα.
Τώρα λοιπόν ο τόπος μας δέχεται τη «χαριστική βολή» με την ιδιωτικοποίηση των υδάτων της Θεσσαλίας και ελάχιστοι διαμαρτύρονται. Ακόμη και αυτή την πρόταση των Ολλανδών για ενοικίαση της γης σε ξένα funds για 50 έως 100 χρόνια που μας εισάγει σε συνθήκες αποικιοκρατίας τη δεχτήκαμε σχεδόν αγόγγυστα. Όταν θα αρχίσει όμως να υλοποιείται αυτό το σχέδιο, γιατί κάποιοι θα ενδώσουν και θα παραχωρήσουν τη γη τους βλέποντας ότι η ενασχόληση καθίσταται ασύμφορη, τότε όσοι μείνουν να το παλεύουν θα είναι μη ανταγωνιστικοί. Οι πολυεθνικές θα έχουν δημιουργήσει οικονομίες κλίμακας και κυρίως θα ελέγχουν και το νερό, άρα και την παραγωγή
.Το γεγονός ότι η πολιτεία δεν εδέησε να κατασκευάσει συλλογικά αρδευτικά δίκτυα και κορόϊδευε τους Θεσσαλούς αγρότες με τον Αχελώο, επί δεκαετίες, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους τιμωρήσει και από πάνω καθιστώντας τους μη ανταγωνιστικούς και να υποθηκεύσει το μέλλον του τόπου.
Στα 1892 όταν κάποιοι Θεσσαλοί βουλευτές στο νεοσύστατο (μετρούσε μόλις 30 χρόνια ζωής) ελληνικό κοινοβούλιο, είχαν ζητήσει από τον τότε πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη να αναδιανεμηθεί η γη από τα Τούρκικα τσιφλίκια στους ακτήμονες κολλήγους και η απάντηση του ήταν «δεν πρέπει να δώσουμε λάθος μήνυμα και να χαλάσει το κλίμα στους Έλληνες επενδυτές της διασποράς». Η κατάληξη γνωστή, δημιουργήθηκαν τα τσιφλίκια από τους ...επενδυτές της διασποράς.
Τώρα οι επενδυτές στη θεσσαλική γη μαθαίνουμε ότι είναι τράπεζες και εφοπλιστές και μάλιστα έχουν ήδη συγκεντρώσει ένα κεφάλαιο 500 εκατομμυρίων ευρώ.
Το ερώτημα είναι θα αντιδράσουμε οργανωμένα να αποτρέψουμε τα νέα τσιφλίκια ή θα σκύψουμε το κεφάλι και θα παραδοθούμε στη μοίρα μας;