Προτάσεις για το ασφαλιστικό που ξεβολεύουν αλλά είναι αναγκαίες…

 Του Γιάννη Κολλάτου

 Εδώ που έφτασε το ασφαλιστικό της χώρας, μόνο με ρηξικέλευθες προτάσεις οι οποίες θα ξεβολεύουν και θα αναδιανέμουν σε ένα βαθμό τους πενιχρούς οικονομικούς πόρους , χωρίς ωστόσο να πλήττουν το ήδη έτοιμο να καταρρεύσει παραγωγικό μοντέλο της χώρας, μπορούμε να προχωρήσουμε.  
 Πάρτε το παράδειγμα του ΟΓΑ, ο οποίος σύμφωνα με τις αναλογιστικές μελέτες δεν είναι βιώσιμος. Ένας τρόπος είναι να τριπλασιαστούν οι ασφαλιστικές εισφορές, όπως εισηγούνται οι δανειστές και θέλει να υλοποιήσει η κυβέρνηση, δεχόμενη μόνο στο διάλογο με τους αγρότες τη σταδιακή αύξηση τους  μέχρι το 2020, ώστε να μη γίνει απότομα αυτή η μετάβαση. Οι αγρότες αντιδρούν ισχυριζόμενοι αυτό που λένε και οι υπόλοιποι κλάδοι ελευθέρων επαγγελματιών: εδώ σχεδόν οι μισοί δεν πληρώνουν σήμερα τις πιο μικρές εισφορές, θα μπορούν αύριο να πληρώνουν τις τριπλάσιες;
 Μία λύση για την περίπτωση αυτή, όπως προτείνουν κάποιοι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες  θα ήταν να δούμε ποιοί αποτελούν σήμερα τον ΟΓΑ και ποιοι απασχολούνται με το αγροτο-κτηνοτροφικό επάγγελμα. Οι αγρότες λένε ότι γη καλλιεργούν και οι γιατροί και οι δικηγόροι και οι δημόσιοι υπάλληλοι και λαμβάνουν επιδοτήσεις. Γη καλλιεργούν όμως και οι συνταξιούχοι αγρότες του ΟΓΑ και συνεχίζουν επίσης να λαμβάνουν επιδοτήσεις. Για τους δεύτερους μία λογική πρόταση θα ήταν να επιλέξουν ή τη σύνταξη ή το αγροτικό επάγγελμα.
 Επειδή όμως αυτό μοιάζει λίγο βάναυσο αφού η αγροτική σύνταξη μόλις και μετά βίας μπορεί να λογιστεί ως τέτοια και όχι ως βοήθημα ή επίδομα (περί τα 330 ευρώ το μήνα) ενώ η κυβέρνηση αντιτείνει ότι με το ασφαλιστικό Κατρούγκαλου θα λαμβάνουν από το 2021 και μετά την εθνική σύνταξη των 381 ευρώ (δηλαδή ένα πενηντάρι παρά πάνω το μήνα) μία λύση θα ήταν όσοι θέλουν να παραμένουν στο αγροτικό επάγγελμα γιατί έτσι συμπληρώνουν το εισόδημά τους χωρίς μάλιστα να πληρώνουν και εισφορές αφού είναι συνταξιούχοι, να τους παρακρατείται ένα μικρό μέρος της σύνταξης ως εισφορά ή να λαμβάνουν μειωμένη σύνταξη και να λαμβάνουν πλήρη όταν διακόπτουν το αγροτικό επάγγελμα.

 Με τον τρόπο αυτό θα απελευθερωθεί γη για τους νέους αγρότες, θα πέσουν τα ενοίκια γης σε λογικά επίπεδα και κυρίως θα υπάρχει μεγαλύτερη παραγωγικότητα γιατί άλλο είναι να καλλιεργεί τα χωράφι ένας τριαντάρης κι άλλο ένας 70άρης…

 Το κυριότερο ωστόσο όλων είναι κάθε ετεροεπαγγελματίας αγρότης που έχει κύρια πηγή εσόδων από το δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα, αν θέλει να καλλιεργεί γη και να έχει έσοδα και επιδοτήσεις από αυτήν θα πρέπει ανάλογα με το εισόδημά του να πληρώνει εισφορές και στον ΟΓΑ. Έτσι σιγά – σιγά η γη από τους γιατρούς, τους δημοσίους υπαλλήλους  και τους δικηγόρους θα περάσει στους πραγματικούς αγρότες.
 Αν δεν συμβούν αυτά και κυρίως αν δεν συνταχτεί επιτέλους ένα μητρώο αγρών και δεν οριστεί ποιος είναι ο ενεργός αγρότης, τότε σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν αγρότες ούτε κατά κύριο επάγγελμα ούτε ετεροεπαγγελματίες, αλλά αγροτοεργάτες σε πολυεθνικές…
 Φυσικά όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν ότι υπάρχει μία κυβέρνηση κι ένα πολιτικό σύστημα που θέλει ανάπτυξη του εθνικού εισοδήματος και όχι οικολογική αποεπένδυση και διανομή της φτώχειας…
 Το παράδειγμα θα μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλους κλάδους. Η πρόταση Λεβέντη στη Βουλή να μη λαμβάνουν σύνταξη ή να λαμβάνουν ελάχιστη όσοι έχουν και εισοδήματα π.χ. από ενοίκια , είναι και παλιότερη δική μας πρόταση και προέρχεται από το ασφαλιστικό σύστημα της Αυστραλίας και του Καναδά. Έγινε όμως μετά από εξαντλητικό διάλογο με τους φορείς και την κοινωνία και δέχτηκαν τελικά ότι όλοι θα πρέπει να κάνουν θυσίες. Στη χώρα μα ς δυστυχώς ο διάλογος είναι προσχηματικός, αφού ο καθένας από τους πολιτικούς αρχηγούς έχει τις ιδεολογικές του εμμονές και κυρίως έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του την κομματική πελατεία του. Άλλος τους δημόσιους υπαλλήλους και τους σημερινούς συνταξιούχους, στους οποίους επίσης πρέπει να υπάρξουν περικοπές κατά τη γνώμη μας ειδικά στις υψηλές συντάξεις, άνω των 1500 ευρώ και άλλος τον ιδιωτικό τομέα και τους ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι επίσης θα πρέπει να συμβάλουν περεταίρω στο συνταξιοδοτικό αλλά φυσικά όχι με το σκεπτικό Κατρούγκαλου, να πληρώνουν πάνω από το 70 με 80% του εισοδήματός τους για φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές. Ένας κόφτης μέχρι το 50% θα ήταν πιο λογικός και θα έδινε και κίνητρο για να συνεχίσει να παράγεται εθνικό εισόδημα…
Και φυσικά όταν ζητάς αυτές τις θυσίες από τον ιδιωτικό τομέα ανάλογες θα πρέπει να είναι και στο δημόσιο, τουτέστιν να υπάρχουν μεγαλύτερες κρατήσεις, ώστε να φτιαχτεί ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα με τη συμμετοχή όλων των κοινωνικών εταίρων και τα βάρη να μην κατανέμονται ανισομερώς...